Κίρκη
ήταν σ’αυτό
το ίδιο κρεβάτι
που ξεψυχούσε η Κίρκη
κρατώντας στο χέρι της κελύφη χρόνου
θρύμματα πια
βρόμικα
σαν τσόφλια ανθρώπων
και απολάμβανε στο βλέμμα μας
την απορία και το ένα ερώτημα
που θα έμενε αναπάντητο για αιώνες
μοιάζουμε…
με αυτούς που ξέραμε κάποτε
μοιάζουμε πολύ
αλλά δεν είμαστε ίδιοι
δεν είμαστε εμείς
μοιάζουμε
είναι η αλήθεια
αλλά είμαστε κάποιοι άλλοι…
αν ζητάς τόσο απεγνωσμένα
την απάντηση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου