Στοιχιζόμαστε πίσω απ’το Αχανές
και στους λειμώνες μιας φθαρτής αγάπης
όμοιοι φαινόμαστε
τόσο διάφανοι
και τόσο μόνοι
κι αρπαζόμαστε απ’τα πύρινα φιλιά
που δυναμώνουν όσο τ’αποφεύγουμε
και μέσα μας απλώνουν
σαν μανδύες πλεγμένοι
από νοσταλγία και δάκρυα…
Στοιχιζόμαστε πίσω απ’το Διαρκές
ίδια στεκόμαστε
ορθωμένοι στο Χάος
λίγες ανάσες
κάποιες υποσχέσεις και χαμόγελα δειλά
αγγιγμένοι για πάντα απ’τη Νύχτα
για το προσωρινό της αιωνιότητας
τάχα νοιαζόμαστε
κι όπου ανασαίνουν
τ’ακριβά της μοναξιάς που υφαίνουμε
εκεί γεννιόμαστε
κι εκεί πεθαίνουμε…
Χίος 21.2.2001
Eternity
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου