Ο άνθρωπος γεννιόταν και πέθαινε μέσα στο προφανές…
Ο άνθρωπος ανάσαινε στο στοιχειώδες…
Ο άνθρωπος τοπογραφούσε το Γνωστό…
Ο άνθρωπος άνθιζε μέσα στην μοναχική του παράσταση…
Είχε αναλωθεί στην αέναη αρχειοθέτηση
Αρχειοθετούσε τον εαυτό του
Συνεχώς
Συνεχώς
Συνεχώς
Και δεν προχωρούσε, δεν πήγαινε πουθενά
Στην πραγματικότητα
Είχε ακυρώσει κάθε βηματισμό
Είχε απαλλοτριώσει οτιδήποτε διακύβευε το έργο του
Στην πραγματικότητα
Τούτη η αέναη κυκλοτερική επανάληψη της ίδιας λειτουργίας
Τον αφομοίωνε
Τον απομυζούσε
Τον μαράζωνε
Τον κρατούσε ασφαλή…
Ο άνθρωπος ήταν αιχμάλωτος της μόνης φιλοδοξίας του
Να αποτρέψει το άγνωστο
Να αποκλείσει κάθε ξάφνιασμα
Να γίνει η τέλεια μηχανή…
Κι ήταν κοντά
Πολύ κοντά στο να το καταφέρει
Κι όταν τον χτύπησε ο ριπαίος αιφνιδιασμός
Όταν τον πλημμύρισε η θάλασσα του απείρου
Όταν έχασε τις συντεταγμένες του
Όταν οι αγκυρώσεις του στο Γνωστό
Άρχισαν να καταργούνται
Μία μία
Πανικοβλήθηκε
Κι ύστερα
Αισθάνθηκε για πρώτη φορά εντός του
Μια διαφορετική αίσθηση
Μια κίνηση
Μια ζωντανή διεργασία
Άλλαζε
Κι όταν ο αρχειοθέτης πάγωσε
Κι όταν ο δεσμοφύλακας σιώπησε
Κι όταν ο μηχανικός ακινητοποιήθηκε
Ακολούθησε τη ροή
Και άρχισε να βιώνει…
Και άρχισε να βιώνει…
Νοε2010
2 σχόλια:
Θα ήθελα να σταθώ στην αρχειοθέτηση, μιας και αυτή είναι μάλλον η "ανώτερη" μορφή νέκρωσης. Πολλοί μιλάνε για μη-λήθη. Αλλά με ρίγος διαβάζοντας ξανά αυτό το ποίημα θα τους έλεγα πως ψεύδονται. Γιατί; Γιατί φίλε μου όπως δείχνεις τόσο καθαρά και με πάθος χωρίς βίωση κάθε εγχείρημα μνήμης είναι αρχειοθέτηση, ένα ψεύδος δηλαδή, ένας σκελετός της ζωής. Κι αν το άπειρο ανοίγει τους θώρακες της αντίληψης αυτό είναι γιατί είναι η βίωση και η βίωση είναι το άπειρο.
Με αγάπη
στην ουσία αγαπημένε μου φίλε, η αρχειοθέτηση, μια λειτουργία 'ζεν' στο επίπεδο της προσοχής, μετατρέπεται πολύ γρήγορα σε μια κεντρική γραφειοκρατική λειτουργία του νου και, όπως ωραία σημειώνεις, περνάει στον κόσμο του ψεύδους... αυτό 'ελευθερώνει' τον άνθρωπο από το... βάρος του βιώματος... τον δεσμεύει δε σε μια μηχανιστική βίωση αυτού ακριβώς του ψεύδους...
απαιτείται ένας αιφνιδιασμός για να ξεχωρίσεις τους... ζωντανούς από τους νεκρούς... πολλές φορές είναι δύσκολο να τους διακρίνεις με τη μια!
σ'ευχαριστώ από καρδιάς που είσαι πάντα εδώ και με πλουτίζεις με τη σκέψη σου...
Δημοσίευση σχολίου