Κυριακή 24 Μαρτίου 2013





Απελάτες

Εδώ
στα ειναικά μου σύνορα
τους περιμένω

ακρίτης
στο φυλάκιό μου
όσο θυμάμαι τον εαυτό μου
ιεροφύλακας
το αρχαίο νεύμα προστατεύω
το φιλί της θάλασσας με το στερέωμα
ονειρεύομαι
της Μάνας τον μυστικό Γάμο με το Αιώνιο
στοχάζομαι
τραγουδώ
παλεύω να κατανοήσω

από τα σπλάχνα μου θα βγει το τέρας
μια μέρα να ορθώσει ανάστημα μπροστά τους
εκείνοι θα το τοξεύουν από μακριά
κι εκείνο θα ουρλιάζει κάτω απ’τη λάβα του εσπερινού
και θα νικιέται πάντα
και πάντα θα σηκώνεται

εδώ
στο ακροτελεύτιο σύνορο
της ιαχής μου
τους περιμένω

με την προβιά του πρώτου ανθρώπου
σκεπάζομαι τα βράδια
με την ανάσα των νεκρών συντρόφων
με παρηγορώ τα πρωινά

μόνος δεν είμαι
και ολόκληρος μαθαίνω
ένα προς ένα
όλα τα ονόματα του ήλιου
που με στεφανώνει…

μαρ2013


Kaven Hosseini
Steppenwolf

15 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Αδιάλειπτες διαδοχές...
σάρκα ανθρώπου, θηρίο, ασώματη ιαχή, Σκοτάδι, Φως...

Αφαίρεση στρωμάτων
μέχρι η πέννα να γίνει λεπίδα
και ν' αγγίξει με ιερή αφοσίωση το Άλφα της Αιωνιότητας,
πρωτεύον υλικό του Πυρήνα των Πάντων.

~reflection~ είπε...

{Σε έκλεψα.... αμαρτία εξομολογουμένη ουκ εστίν αμαρτία!....}

ποιώ - ελένη είπε...

"εδώ
στο ακροτελεύτιο σύνορο
της ιαχής μου
τους περιμένω"

Εκεί είναι η γη σου
κι εκεί ωριμάζει ο καρπός σου

φιλί

υ.γ Σου αφιέρωσα κάτι

Νimertis είπε...

Κλέφτρα!

Σε φιλώ γλυκά!

"και ν' αγγίξει με ιερή αφοσίωση το Άλφα της Αιωνιότητας,
πρωτεύον υλικό του Πυρήνα των Πάντων"

μοναδικά... δικό σου!

Νimertis είπε...

Μόλις πριν λίγο σου έγραψα Ελένη μου...
με μεγάλη συγκίνηση!

Σ'ευχαριστώ!

Eυαγγελία είπε...

Ο Διγενής ψυχομαχεί
κι η γης τόνε τρομάζει
κι η πλάκα τον ανατριχιά
πως θα τόνε σκεπάσει
γιατί από `κειά που κοίτεται
λόγια `ντρειωμένου λέει:

Νάχεν η γης πατήματα
κι ο ουρανός κερκέλια
να πάτουν τα πατήματα
να `πιανα τα κερκέλια
ν’ ανέβαινα στον ουρανό,
να διπλωθώ να κάτσω
να δώσω σείσμα τ’ ουρανού.

Αυτό μου ήρθε στο νου με τούτη την ανάρτησή σου.

Χαιρετώ σε φίλε Νιμερτή.

Eriugena είπε...

"..και θα νικιέται πάντα
και πάντα θα σηκώνεται."
Αυτό ακριβώς ξεχώρισα, υπό τις ειδικές συνθήκες που ζούμε, ως κάτι που μας λείπει σήμερα, ή είμαστε ακόμα στην προετοιμασία του, και έχει να κάνει όχι με κάποιο άτρωτο θηρίο που θα ξεπηδήσει απο μέσα μας, αλλά με εκείνο το θηρίο που θα έχει ακριβώς την ικανότητα να ξανασηκώνεται..Ή προσωπική συμμετοχή στον αγώνα για την ανάδυση αυτού του αγαθού θηρίου, ίσως να λαμβάνει πολλες μορφές, ίσως και να ειναι αναγκαία δεμένη με τον αγώνα για το ιερό. Ποιος μπορεί να ξέρει αλήθεια. Όμως δεν μπορεί να μην έχει τουλαχιστον ομοιότητα με αυτό τον αγώνα, δεν μπορεί δηλαδή να μην υπάρχει αυτή η προετοίμασια που τόσο γλαφυρά "περιγράφεις", μιλώντας ουσιαστικά για τον δικό σου δρόμο. Δικό σου; Δικό μας; όλων;
Με αγάπη

Νimertis είπε...

καλησπέρα αοράτη μου... να'σαι καλά... σε φιλώ...

Νimertis είπε...

αναρωτιέμαι πια αν πρέπει πάντα να σηκώνεται Ιωάννη μου...

τελικά αναρωτιέμαι...

έχεις την αγάπη μου...

Eleftheria είπε...

Πρέπει....

Το θηρίο πάντα ξανασηκώνεται
ξεσηκώνεται
σηκώνεται

Νimertis είπε...

Ναι lefti...

ίσως και να πρέπει...

σε φιλώ!

^.^ είπε...

Life is bitter and sweet ... it's up to you to choose ... but always choose life ... because you'll never know what's around the next bend of the road. Love, cat.

Νimertis είπε...

Yes my Cat... that is so right... you never know what is around the next bend of the road... thank you so much for these words! You have my love!

Wicca είπε...

Οι σιωπηρές ιαχές σπάνε το σύνορο. Μάρτυρας πάντα το ποίημα.

Νimertis είπε...

το πέρασμά σου ιαχή και ρίγος πάντα wicca μου...