Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012




Mohawk tribe

Άνθρωποι στην ουρανόστοιχη διάσταση
Με το κορμί τους τοπογραφούν
με το βλέμμα τους χωροσταθμίζουν
με το αίμα τους εγκιβωτίζουν το αιώνιο
μέσα στο μοχθηρό ατσάλι των ναών
του Νάρκισσου Αρχιτέκτονα

Άνθρωποι ακόντια
με βάση το κέντρο της Γης
κι αιχμή τον Ουρανό
στο ένα τους χέρι
το μεροκάματο του Ινδιάνου
στο άλλο
το αφηνιασμένο κενό
που τους καταβροχθίζει
αιωρούμενους

Άνθρωποι στην διάσταση πουλιών
εξωτικών νησιών
και ονείρων αναγέννησης
από ανάσες δράκων
σε εργαστήρια νεκρών αλχημιστών
και με τη φιλοσοφική τους λίθο
να προσφέρει ώρα την ώρα
στάλες αλήθειας
στο χορό τούτης της φρίκης

διατομής
διπλού ‘Τ’

Σεπ. 2011

4 σχόλια:

Eriugena είπε...

Η ουρανόστοιχη διάσταση που είναι η βάση των ανθρώπων αυτών, η ιεραρχία της οντολογίας του ουρανού, ή των ουρανών, όπως το λές αντιστοιχεί με την σειρά της με την τοπογραφία και την χωροστάθμιση, με τον εγκιβωτισμό του αιώνιου, αλλά που;
"μέσα στο μοχθηρό ατσάλι των ναών/ του Νάρκισσου Αρχιτέκτονα"
Στην πραγματικότητα ο εγκιβωτισμός είναι υποταγή στον διπλασιασμό, ή το "αντίστροφο" ίδιο, την διαίρεση του ίδιου στο είδωλο του, και το είδωλο του ειδώλου και εις άπειρο. Η Δύναμη τους πάνω στον χώρο, ο χώρος ο ίδιος ως απόλυτη και αναμφισβήτητη κατάσταση, και ο χρόνος τους ένας χωροποιημένος χρόνος, χωρίς χρόνο αιωνιότητας και θνητότητας, χωρίς τίποτα άλλο απο σημεία και διατάξεις, σχήματα και κινήσεις σημείων..Ο Νάρκισσος Αρχιτέκτονας ένας βασανιστής, ένας πονηρός παγιδευτής, αλλά απο την άλλη και μια παγίδα του ίδιου του Ενός, μια μηχανή ολέθρου που γέννησε το ίδιο το άπειρο εναντίον του εαυτού του και των "μερών" του. Άνθρωποι..άνθρωποι; γιατι όχι,, άνθρωποι με αποστολή και σαφή θέση, άνθρωποι λογικοί, άνθρωποι ατσάλινοι μέσα στο ατσάλι των αντικατοπτρισμών χωρίς τέλος, αυτού του ίδιου..Ένας χαμός, θα έλεγα φίλε μου, και όντως, ακόμα κι ας φανώ ακραίος, ευτυχώς που υπάρχει τέλος για το έρμο το "μέρος"...Η αναγέννηση μάλλον ως εφιάλτης μοιάζει, ένα αιώνιο μαρτύριο..

Νimertis είπε...

μια μηχανή ολέθρου που γέννησε το ίδιο το άπειρο εναντίον του εαυτού του και των "μερών" του...

μελετώ τούτη την φράση σου φίλε μου καθώς είναι ακέραιος στοχασμός...
και ναι, η αναγέννηση μάλλον εφιάλτης μοιάζει...

~reflection~ είπε...

Η τελευταία στροφή
εκανε ...Στροφή προς το Αιώνιο της Μεταμορφωτικής Ποίησης
και με πυρότουβλα οικοδόμησε το Σενάριο της Διαιώνισης του Είδους των Εργατών -μυρμήγκια σε μικροσκοπική φωλιά του ΧωροΧρόνου-
γεφυρώνοντας την καλύβα του Ναυαγού με το Ρετιρέ του Αυτόχειρα....


Φιλί...

Νimertis είπε...

Στροφή προς το Αιώνιο της Μεταμορφωτικής Ποίησης...

σ'ευχαριστώ Κάκια μου που προσφέρεις στο Μαύρο Ρόδο τέτοια διαμάντια...
με την αγάπη μου...