Πέμπτη 5 Μαΐου 2011





4000

Έτρεξε αίμα αθώων
σε τούτη τη κοιλάδα
ανάμεσα στους κουρασμένους Μήδες
και στους ορεσίβιους της Βακτριανής
πρώτοι αφανίστηκαν 
όσοι κλειστήκαν
σε μια χούφτα δόξας

το βλέμμα μου φτωχό
να κλέψει αθανασία
απ΄τα βότσαλα του Ευρώτα
απ’το νερό του Γρανικού
απ’τις γαλάζιες πέτρες
της Πύλης της Ιστάρ
αλλά δεν έχω μισθοφόρους στοχασμούς
και ισορροπώ αδέξια
ανάμεσα στο εκεί
που νικήθηκε
και στο εδώ
που ακόμα ξεχρεώνει τη νίκη…

...έτρεξε αίμα αθώων
σε τούτη την πλευρά του ήλιου
στέκομαι όρθιος
αναπνέω ακόμη
βλάσφημα επικαλούμαι από τους πρωτόπλαστους ήρωες
εγκώμια για τον Πάρη και την Τροία
λες και δικαιούμαι
να πλυθώ στον Σκάμανδρο
και να απαιτώ να γυρίσω στην πατρίδα
που πρώτος εγώ έχω προδώσει
ακέραιος
και διαφανής!

Μου χάρισε η Α-λήθεια
μια αιωνιότητα σιωπής
να δω
να κατανοήσω
να κλάψω
κι εγώ
ο γελοίος βανδοφόρος
του ερωτευμένου 
ηρωικού
απόντα χρόνου
ακόμη νοσταλγώ
ακόμη περιμένω
θρηνώ ακόμη
και προσδοκώ
γυρνώντας άξαφνα
να δω στη πλάτη μου να ορθώνεται
όλη μου η αθωότητα
και τέσσερις χιλιετίες
να ξεσπάσουν
σαν βροχή 
καταρρακτώδης
κι επιτέλους
να με ξεδιψάσουν!!

Δεκ 2009 

4 σχόλια:

Alex είπε...

όταν το διάβασα είδα μέσα μου τη θλίψη και την ελπίδα να αντιμάχονται για το ποιά θα επικρατήσει σα μοναχός κυρίαρχος στης σκέψης μου το τέλος..
είναι που όσο η θλίψη είναι ανεπιθύμητη , εδώ τη στολίσατε με όμορφα φτιασίδια και τη συμπάθησε η ελπίδα μου η νικήτρια !

ποιώ - ελένη είπε...

Στοχαστικά δημιουργείς
με ξέχειλη ευαισθησία
Σε φιλώ

~reflection~ είπε...

Κινείσαι σε χρόνους Τοξικής Σκέψης
όπου τα στοιχεία της Φύσης κατοικούν πρώτα στο Εσωτερικό της Ύπαρξης κι έπειτα διαχέονται Εκτός...


Σε ένα πεδίο μαχών
οι ρόλοι που σου αποδόθηκαν ήταν αυστηρού προσχεδιασμού μιας Στρατηγικής
που χρεώνει Ποίηση
στον Στρατηλάτη..

Τα χερια σου ματωμένα θα αγγίζουν το φως
το νόημα
το βέλος που κάθε φορά σαν πρωτη φορά εκτοξεύεις...

Με βρίσκει παντα στην Καρδιά...
μα εξακολουθω να ερχομαι..

Ανασταίνομαι στους Ιδιωτικούς μου Παραδείσους, μακριά από τα μάτια των ειδημόνων....

και άρτια, επιμένω να έρχομαι για να ξαναγίνω Κομμάτια Περισυλλογής Σκόρπιας Σκέψης μου...

και αυτη η διαδικασία αρχίζει να μου αρεσει ...

Φιλί...

Νimertis είπε...

Αγαπημένη μου Αλεξ, θλίψη και ελπίδα να αντιμάχονται, έγραψες... τούτο σημαίνει πως έχεις έναν υγιή πυρήνα... έτσι λέω εγώ... καλό Σ/Κ!


Ελένη καλημέρα! Νιώθω πολύ όμορφα όταν βλέπω σχόλιά σου... σ'ευχαριστώ!


να εξακολουθείς να έρχεσαι Κάκια μου...
'Ανασταίνομαι στους Ιδιωτικούς μου Παραδείσους, μακριά από τα μάτια των ειδημόνων...'
μα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος... κι όποιος ακόμη πιστεύει ότι ο παράδεισος είναι μια ακόμη 'ευκαιρία' σημαίνει πως η αθωότητα δεν τον έχει εγκαταλείψει μαζί της όμως και η ουτοπία...
φιλί..