Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009


Στην άκρη του εντός …

Αναρωτιέμαι…

αν κάνω ένα βήμα ακόμη
εισέρχομαι στο άβατόν σου
κρημνίζομαι στο άπειρό σου
χάνομαι στο πέλαγός σου
απ’το απόλλυμαι
στο ακέραιο ίχνος
σέσωσμαι
και γκρεμισμένος
ανασαίνω τις καινούργιες
φτέρουγές μου…

αν κάνω πίσω
μένω στο άθλιο Γνωστό
στη ρυπαρή ασφάλεια της φυλακής μου
ελλιμενισμένος πνιγηρά
υγρά και ασθματικά
στο φροντισμένο
οκνηρό εαυτό μου

Ισορροπώ στο μεταίχμιο του Γνόφου
δολιχοδρομώντας ως τα σήμερα
συντροφιά με τις ριπαίες ενοχές μου
μετρώντας αμείλικτα
τα πιο χλιαρά βήματά μου
κέρδισα το προνόμιο να σε αντικρίσω
αλλά διστάζω
να εκταθώ
ως τον αφανισμό μου…

και … αναρωτιέμαι ενεός
αν πάλι έξω από το ιερό σου
φιλοτεχνώ ο δειλός
το πρόσωπό σου
εγκάθειρκτος
και μοναχός
εκτός…
ή αν
στο πρόναο της αγάπης σου
πυρετικά
και άρρητα
στο γνόφο του μυαλού μου
αναδιφώ στο Άγνωστο
εντός…

Νοε2009

14 σχόλια:

goofyMAGOUFH είπε...

Μοιάζει σα να παίζεις κρεμάλα.
Έχεις το πρώτο (α)
και το τελευταίο (ν) γράμμα.
Έχεις ήδη ολόκληρη τη λέξη.
ΑΝ
Και ακόμα ψάχνεις.
Είσαι ακόμα κρεμασμένος
από την ίδια τη λέξη.

ΑΝ κάτι αξίζει να βρεις
είναι τι τη συνέδεε με το πριν
και τι θα τη συνδέσει με το μετά.
Αυτό όμως είναι άλλο παιγνίδι.
Ζωή μάθαμε να το λέμε
μα μην αρκεστείς στο όνομά του...

Νimertis είπε...

Γκούφυ καλησπέρα, σε μεταιχμιακές καταστάσεις, όλα ισορροπούν σε ένα τεντωμένο σχοινί, ως και ο ίδιος ο χρόνος κόβεται με το ξυράφι... η ανάσα του χτες και το ψύχος του αύριο... είναι οριακές τούτες οι καταστάσεις, είναι συνομιλίες όλων με όλα, είναι στάσεις που δεν ανδρώθηκαν σε επαναστάσεις, είναι ρυάκια που δεν έγιναν χείμαρροι για να ξεπεράσουν την τυρβώδη ροή τους... αν με καταλαβαίνεις, είναι το ένδον πυρ που καλείσαι μυστικά να του επιτρέψεις να γίνει ολοκαύτωμα... καλό βράδυ και ευχαριστώ για την ανάρτησή σου στις ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ (http://apopeires.blogspot.com/)

Μαρια Νικολαου είπε...

Πόσο άγνωστο αλήθεια μπορεί να ναι αυτό το "εντός"...
Πόσες πτυχές να έχει;
Και πόσο εμείς ή οι άλλοι μπορουμε να το πλησιάσουμε...

Η πρώτη ανάγνωση της μερας μου ξεκίνησε από εδω,
για να λουστώ με τις δροσοστάλες που χουν στα πέταλά τους τα μαύρα σου ρόδα...

BlueRose είπε...

Πολύ όμορφο - και αυτό το "ένα βήμα ακόμη" φαίνεται να είναι η σίγουρη επιλογή σου, Νιμερτή.

Καλή σου μερα!

Νimertis είπε...

Μαρία καλημέρα... τι να πω, δεν λέω τίποτα, μονάχα πως το Μαύρο Ρόδο έχει ριγήσει...

Νimertis είπε...

Blue Rose (συνομιλία των Ρόδων και... όχι ο πόλεμος των Ρόδων, έτσι;), νομίζω πως εγκεντρίστηκες στο ορθό σημείο... να σαι καλά...

efhbos είπε...

αναδιφεις στο αγνωστο
εντός...
Αφου εχεις αναρωτηθει ολα τα αλλα...
Σκοταδι?Μηπως το μετανιωσες?

Νimertis είπε...

φίλε Εφηβε καλησπέρα, ο γνόφος είναι το ένδον σκότος αλλά το προκεχωρημένο βήμα από τον Πρόναο στο Ναό προϋποθέτει φως... όχι, δεν τίθεται ζήτημα μετανόησης, τίθενται όμως πολλά άλλα ζητήματα... να'σαι καλά...

Αφροδίτη Κ. είπε...

στρέφω τα ιστία σε ότι πλέρια μ’ έχει πείσει
διστάζω
λογορροώ
ρισκάρω
δοκιμάζω
απορρίπτω – επιλέγω
διεκδικώ
κερδίζω – χάνω
ζω

παίρνω τούτες τις "λέξεις" σου ...
"κέρδισα το προνόμιο να σε αντικρίσω
αλλά διστάζω
να εκταθώ
ως τον αφανισμό μου…"
συντροφιά τους να πορεύομαι στην συνέχεια της μέρας
φιλιά

logia είπε...

.... να το κάνεις το βήμα...
μισώ τη σιγουριά
της βολεμένης μας καθημερινότητας περιχαρακωμένης
από τις αυτιστικές τάσεις
έγκλειστων συναισθημάτων
στο απόλυτο εγω...
την καλημέρα μου

Νimertis είπε...

logia σε χαιρετώ... 'αυτιστικές τάσεις' ε; ενδιαφέρουσα η προτροπή... να΄σαι καλά...

Νimertis είπε...

κάποιο λάθος στην καταχώριση έγινε η αιτία μη εμφάνισης του σχολίου μου στην acer_v κάτι για το οποίο και ζητώ συγνώμη... έχω ξαναγράψει ότι η σκέψη σου είναι τροφή για συλλογισμούς και τροφοδοτούν το στοχασμό μου... και μόνη η παρουσία σου στο Μαύρο Ρόδο είναι τιμή για μένα... εύχομαι να είσαι καλά...

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

"κέρδισα το προνόμιο να σε αντικρίσω
αλλά διστάζω
να εκταθώ
ως τον αφανισμό μου…"

Πόσο βυθίζονται στην ουσία των συναισθημάτων οι στίχοι που βάφεις με αδρούς χρωματισμούς από βιωμένες αισθήσεις, τέτοιες που μας κάνεις συμμέτοχους και κοινωνούς των!
Μου άρεσε πολύ στο σύνολό του και σε συγχαίρω για την επιλογή των λέξεων που χρησιμοποίησες!

"...διστάζω να εκταθώ στον αφανισμό σου..."
Ένα βύθισμα και μια κορύφωση συναισθήματος ταυτόχρονη να παίζει με την αμφιβολία στο τεντωμένο σχοινί του εαυτού μας...υποκλίνομαι στη ποιητική δύναμη που κατέχεις!
Να με συγχωρείς για τη φλυαρία μου...
Καλημέρα Νημερτή, χαίρομαι να σε διαβάζω!

Νimertis είπε...

Νατάσα σε χαιρετώ εγκάρδια και αισθάνομαι ιδιαίτερο το προνόμιο να σε φιλοξενώ στο Μαύρο Ρόδο... είναι από καρδιάς, το λέω πάλι τούτα τα λόγια... κέρδισα μια καινούργια φίλη νιώθω και αυτό είναι ό,τι ιερότερο... ευχαριστώ...