Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

Απεριόριστο


Συναντήθηκα μαζί σου

καθώς ο ήλιος

κινούσε να βάψει άλλη μια φορά

το Απεριόριστο που'xει για στρώμα

αποδρομούσε μελαγχολικά

κι εγώ

συναντήθηκα μαζί σου.


Τη στιγμή της πυρωμένης του βύθισης

κείνη την ώρα σμίξαμε καρδιά μου

στο υπέροχο μεταίχμιο της φωτιάς του

όταν το στέμμα του πάγωνε σιγά σιγά

κείνη την ώρα σμίξαμε ψυχή μου.


Στο τελευταίο του σύνορο

καθώς συνομιλούσε με την ωραία Νύχτα

κείνη τη στιγμή σε αγάπησα

καθώς ο βασιλιάς γινόταν στρατιώτης

και η κόρη πριγκίπισσα γινόταν

κείνη τη στιγμή γεννήθηκα αγάπη μου.


Κι όπως έσβηνε ένα ένα

όλα του τα χρυσά κεριά

και πλημμύριζε το στερέωμα

με φλογισμένες υποσχέσεις για το αύριο

πέθαινα κι εγώ μωρό μου

ναι

την ώρα που βάφτιζε ένα ένα

όλα του τα διάπυρα χέρια

μέσα στη θλιμμένη λίμνη

της Σκοτεινής Ιέρειας

κι εμένα βάφτιζε

και με το ασύνορο φως της αγάπης σου

μ'έλουζε

για ν'αποκοιμηθώ

όμορφος και δικός σου...


6 / 6 / 98

Σεπ 2009

3 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

κείνη την ώρα σμίξαμε μωρό μου.

(θα το έκανα "καρδιά μου") ώστε να δέσει απόλυτα με όλες τις αλλες λεξεις που ειναι πραγματικά μαγικές.

(Αποψή μου βεβαιως μη με παρεξηγείς.)
Καλημερα παντα με τοσο ομορφες εμπνεύσεις

Νimertis είπε...

καμιά φορά κανείς δεν βλέπει εκείνο που είναι εμπρός στα μάτια του... να σαι καλά Μαρία... ευχαριστώ...

goofyMAGOUFH είπε...

"Σε τούτο το ναυάγιο...
όλοι Συνταξιδιώτες!"